Το φάντασμα της Έντνα Λίμπερμαν, του Ρομπέρτο Μπολάνιο

(Μετάφραση: Nathalie)

Σε επισκέπτονται την πιο σκοτεινή ώρα
όλες σου οι χαμένες αγάπες.
Ο χωματόδρομος που οδηγούσε στο φρενοκομείο
ξεδιπλώνεται ξανά όπως τα μάτια
της Έντνα Λίμπερμαν,
όπως μόνο τα μάτια της μπορούσαν
ν' ανυψωθούν πάνω από τις πόλεις
και να λάμψουν.
Και λάμπουν εκ νέου για σένα
τα μάτια της Έντνα
πίσω από δαχτυλίδι της φωτιάς
που πριν ήταν χωματόδρομος,
το μονοπάτι που διέτρεξες νύχτα,
πήγαινε- έλα,
ξανά και ξανά,
αναζητώντας την ή ίσως
αναζητώντας τη σκιά σου.
Και ξυπνάς σιωπηρά
και τα μάτια της Έντνα
βρίσκονται εκεί.
Ανάμεσα στο φεγγάρι και το δαχτυλίδι της φωτιάς,
να διαβάζουν τους αγαπημένους της Μεξικανούς
ποιητές.
Και, Χιλμπέρτο Όουεν,
έχεις διαβάσει;
λένε τα χείλη σου δίχως ήχο,
λέει η αναπνοή σου
και το αίμα σου που κυκλοφορεί
όπως το φως ενός φάρου.
Μα είναι τα μάτια της ο φάρος
που διασχίζει τη σιωπή.
Τα μάτια της που είναι σαν το βιβλίο
της ιδανικής γεωγραφίας:
οι χάρτες του ατόφιου εφιάλτη.
Και το αίμα σου φωτίζει
τα ράφια με τα βιβλία, τις καρέκλες
με τα βιβλία, το πάτωμα
γεμάτο με στιβαγμένα βιβλία.
Μα τα μάτια της Έντνα
αναζητούν μόνο εσένα.
Τα μάτια της είναι το βιβλίο
που περισσότερο έχει αναζητηθεί.
Υπερβολικά αργά
το κατάλαβες, αλλά
δεν έχει σημασία.
Επιστρέφεις στο όνειρο
για να της σφίξεις τα χέρια,
και δεν ζητάς τίποτα πια.

La universidad desconocida, Anagrama, Barcelona 2007

Πηγή