Φιλία, της Εύα Στριττμάττερ

(H μετάφραση είναι της nathalie και είναι αφιερωμένη στην Barbara Elsen.)

Φίλοι μου είναι αυτοί, με τους οποίους 
Να φάω και να πιω και να κουβεντιάσω μπορώ.
Που με ξέρουν στην κουζίνα μου,
Και στους οποίους λέω: Έλα, κάτσε.
(Δίχως προβλήματα κι επιπλοκές:

Πώς ταΐζει κανείς; Είναι το σναπς αρκετά καλό;)
Μαζί με τους οποίους στα χρόνια

Τα δικά μου και τα δικά τους φορτία απομακρύναμε:
Τις αρρώστιες των παιδιών και του κόσμου την ταλαιπωρία.
Με τους οποίους τις νύχτες υπεραναλύω.
Κι εντούτοις δεν βγαίνει ποτέ συμπέρασμα.
Μπορεί ακόμα και πάνω από τις αποστάσεις να υπάρξει.
Ακόμη κι όταν ο ένας δεν βλέπει τον άλλο για πολύ καιρό:
Μας κρατάει ακόμα σφιχτά ενωμένους,
Πάντα ακόμη οτιδήποτε κι αν μας συμβαίνει
Οι φιλίες είναι σαν τις περιπέτειες,

Στις οποίες εναποθέτει κανείς ολόκληρη τη ζωή του.

Αν αποτύχει κανείς ή αν προδωθεί

Πληγώνεται περισσότερο από το δικό του δέρμα.

Πηγή

Άτιτλο, της Λουσιάνα Ρέιφ

(μετάφρ.: nathalie)

Ο γιατρός με αγγίζει και ρωτάει αν πονάω`
εδώ ναι, του λέω, εδώ όχι.
Με ψηλαφεί και μου εξηγεί
από που και γιατί
έρχεται η αίσθηση.
Μου κάνει μασάζ,
μου ζητάει να σκεφτώ
ένα κύμα που εξαπλώνεται
ενώ μου τεντώνει τους μύες.Πίνω τσάι,
κάνω γιόγκα,

ούτε αυτό φτάνει.

Είμαι μια χούφτα νεύρα
κι αυτός τα λύνει
ένα ένα. 

Όχι την άγρια πρόσκρουση,
την τρυφερότητά του, θέλω
τη φροντίδα των χεριών που ζυμώνουν,
τη διαρκή και μαλακή τους τέρψη.
Όπως τα ηλιοτρόπια,

τα σώματα ανοίγουν ανεπαίσθητα
στην πυξίδα της ζεστασιάς.

Πηγή