Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2022

Στο Γιοχάνες Μπραμς, του Χόρχε Λουίς Μπόρχες

 (μετάφραση: nathalie)



Εγώ ένας εισβολέας στους κήπους

που φρόντισες στην πληθυντική μνήμη

του μέλλοντος, θέλησα να τραγουδήσω τη φήμη

που τα βιολιά σου υψώνουν στους θαλασσίους.

Για να σε τιμήσω τώρα, παραδομένος

δεν αρκεί που ο κόσμος αυτή την αθλιότητα

είθισται ν' αποκαλεί τέχνη με κενότητα.

Όποιος θα σε τιμήσει ευθύς να 'ναι και γενναίος.

Είμ' ένας δειλός. Ένας θλιμμένος. Τίποτα

δεν θα μπορέσει να δικαιολογήσει αυτήν την απερισκεψία

να τραγουδάει κανείς την υπέροχη ευφορία

της ερωτευμένης σου ψυχής -φωτιά και κρύσταλλα-.

Υπηρέτης σου ακάθαρτη είναι φράση,

βλαστός από μια έννοια κι έναν ήχο·

μήτε σύμβολο, μηδέ καθρέφτης, ούτε θρήνος,

δικός σου είν' ο ποταμός που ρέει αιώνια στην πλάση.

ί