(Μετάφραση: Nathalie)
(Γράμμα 227)
Αγαπημένη μου γυναίκα: Κεκάκια, ψωμί από σύκο, γράμμα και φωτογραφία είναι μαζί μου, όσο μπορείς είσαι κι εσύ, το υπόλοιπο έχει πάει εκεί που θα έπρεπε να είναι. Τα κεκάκια, ανώτερα, και οι λουκουμάδες, μου θυμίζουν εκείνο το ψωμί που έκανες όταν βρισκόμασταν στο άλλο σπίτι. Τη φωτογραφία, παρόλο που είναι κακή, δεν τη σκίζω. Με αυτήν έχω μια ιδέα του πώς είστε ο γιος μου κι εσύ. Φαίνεται πολύ καλά πως ο Μανολίγιο είναι δυνατός και όμορφος και ψηλός. Έχει ένα πολύ όμορφο κεφάλι, στρόγγυλο, με τα μάτια και το στόμα σου και τα αυτιά σου, κι εξακολουθεί να μοιάζει λιγότερο στη μορφή του προσώπου που είναι δική μου. Μου αρέσει, με χαροποιεί να σε βλέπω έτσι, βλέπω πως τον προσέχεις και, αντιθέτως, εσύ έχεις παραμελήσει εξ ολοκλήρου τον εαυτό σου. Εσένα σε βρίσκω αρκετά αλλαγμένη, Χοσεφίνα. Σου έχει φύγει εκείνη η έκφραση μικρού κοριτσιού που είχες και σε όλα σου τα χαρακτηριστικά μπορεί κανείς να παρατηρήσει ένα ύφος ώριμης γυναίκας. Αυτά τα τελευταία χρόνια, με το να σε πολεμούν, σε έχουν κάνει γυναίκα . Επίσης, είσαι πολύ αδύνατη. Πρέπει να ανακάμψεις, κορίτσι. Υποθέτω ότι δε θα μπορείς να παίρνεις πια στην αγκαλιά σου αυτό το φαλαινάκι για παιδί, που θα ζυγίζει πια πάνω από 15 κιλά. Κι αν δεν ανακάμψεις θα έρθει γρήγορα η μέρα, κατά την οποία θα πρέπει αυτός να σηκώνει εσένα, αν δεν έρθω εγώ νωρίτερα.
Μωρό μου, δεν πιστεύω το μαγαζί σου με τα αλεύρια να πηγαίνει τόσο καλά που να σου επιτρέπει να στέλνεις συχνά πακέτα σαν αυτά τα δύο που μου έστειλες. Χρειάζονται, αλλά περισσότερο σε εσένα από ότι σε εμένα. Αν ο Βεργκάρα σου είχε στείλει τα χρήματα, μικρό το κακό. Αλλά με τόσο λίγα όσα 25 δούρος και με αυτά που κερδίζεις εσύ, που δε θα' ναι πολλά, δεν πρέπει να μου στέλνεις τίποτα. Και κοίτα, μωρό μου, στο λέω με όλο τον πόνο της κουτάλας μου, γιατί τα κεκάκια μου άρεσαν, αλλά οι λουκουμάδες περισσότερο. Επιπλέον, τα κεκάκια είναι είδος πολυτελείας γι' αυτούς τους καιρούς και για το στομάχι, όταν του δίνεις μια εκλεκτή μπουκιά, διαμαρτύρεται, κυρίως όταν είναι συνηθισμένο στα βραστά καρότα και λάχανα. Όταν λάβεις ξανά χρήματα από τη Μαδρίτη, μου κάνεις ξανά λουκουμάδες, μα δοκίμασέ τους και στείλε ένα μισοφαγωμένο από το παιδί μου κι από εσένα. Και θα μου αρέσει περισσότερο από τους άλλους. Θα ξέρεις έχω γράψει στο Βιθέντε και επίσης του λέω πως η αίτηση βρίσκεται στο Ανώτατο Συμβούλιο Στρατιωτικής Δικαιοσύνης. Σου έχω πει ήδη πως τα παιχνίδια θα τα φέρει η θεία. Για να φύγω, ούτε λόγος ως τώρα. Έχω ελπίδες, αυτές που όλοι έχουν και κάποιες ακόμα, αλλά τίποτα συγκεκριμένο. Θα σου πω αφού πια ξέρω κάτι, Χοσεφίνα. Από διασκεδάσεις πάμε κακά. Τα βιβλία είναι η μόνη δυνατή διασκέδαση.
Και τα βιβλία με κάνουν να βαριέμαι πότε- πότε. Δεν περιμένω να διασκεδάσω περισσότερο από όταν θα είμαστε μαζί ο γιος μου, εσύ κι εγώ. Αποσπώμαι καπνίζοντας, όταν έχω καπνό και περπατώντας στην αυλή με τους συντρόφους, όταν έχει καλό καιρό, που δεν έχει ποτέ. Το μαλλί μου, που έχει μεγαλώσει λίγο, θα συνεχίσω να το αφήνω να μεγαλώσει, μέχρι να δω αν αυτήν την άνοιξη θα έρθεις. Αν όχι, πια ξέρεις : κούρεμα ξανά. Μέχρι να εξαντλήσω όλες τις πιθανότητες που θα βρω ώστε να έρθεις στη Μαδρίτη, δεν παραιτούμαι, Χοσεφίνα. Σας αγκαλιάζει και σας αγαπά
ΦερναντοΧοσεφινα Μανολιγιο, ΧοσεφιναΜιγελ και ΜΙΓΕΛ.
OBRAS COMPLETAS, Poesía/Prosa/Teatro/Correspondencia, Espasa, 2010
Πηγή
Χαέν, Απρίλιος του 1937. Μιγέλ Ερνάντεθ και Χοσεφίνα Μανρέσα
(Γράμμα 227)
Φυλακές της Οκάνια, 27 Φεβρουαρίου 1941
Μωρό μου, δεν πιστεύω το μαγαζί σου με τα αλεύρια να πηγαίνει τόσο καλά που να σου επιτρέπει να στέλνεις συχνά πακέτα σαν αυτά τα δύο που μου έστειλες. Χρειάζονται, αλλά περισσότερο σε εσένα από ότι σε εμένα. Αν ο Βεργκάρα σου είχε στείλει τα χρήματα, μικρό το κακό. Αλλά με τόσο λίγα όσα 25 δούρος και με αυτά που κερδίζεις εσύ, που δε θα' ναι πολλά, δεν πρέπει να μου στέλνεις τίποτα. Και κοίτα, μωρό μου, στο λέω με όλο τον πόνο της κουτάλας μου, γιατί τα κεκάκια μου άρεσαν, αλλά οι λουκουμάδες περισσότερο. Επιπλέον, τα κεκάκια είναι είδος πολυτελείας γι' αυτούς τους καιρούς και για το στομάχι, όταν του δίνεις μια εκλεκτή μπουκιά, διαμαρτύρεται, κυρίως όταν είναι συνηθισμένο στα βραστά καρότα και λάχανα. Όταν λάβεις ξανά χρήματα από τη Μαδρίτη, μου κάνεις ξανά λουκουμάδες, μα δοκίμασέ τους και στείλε ένα μισοφαγωμένο από το παιδί μου κι από εσένα. Και θα μου αρέσει περισσότερο από τους άλλους. Θα ξέρεις έχω γράψει στο Βιθέντε και επίσης του λέω πως η αίτηση βρίσκεται στο Ανώτατο Συμβούλιο Στρατιωτικής Δικαιοσύνης. Σου έχω πει ήδη πως τα παιχνίδια θα τα φέρει η θεία. Για να φύγω, ούτε λόγος ως τώρα. Έχω ελπίδες, αυτές που όλοι έχουν και κάποιες ακόμα, αλλά τίποτα συγκεκριμένο. Θα σου πω αφού πια ξέρω κάτι, Χοσεφίνα. Από διασκεδάσεις πάμε κακά. Τα βιβλία είναι η μόνη δυνατή διασκέδαση.
Και τα βιβλία με κάνουν να βαριέμαι πότε- πότε. Δεν περιμένω να διασκεδάσω περισσότερο από όταν θα είμαστε μαζί ο γιος μου, εσύ κι εγώ. Αποσπώμαι καπνίζοντας, όταν έχω καπνό και περπατώντας στην αυλή με τους συντρόφους, όταν έχει καλό καιρό, που δεν έχει ποτέ. Το μαλλί μου, που έχει μεγαλώσει λίγο, θα συνεχίσω να το αφήνω να μεγαλώσει, μέχρι να δω αν αυτήν την άνοιξη θα έρθεις. Αν όχι, πια ξέρεις : κούρεμα ξανά. Μέχρι να εξαντλήσω όλες τις πιθανότητες που θα βρω ώστε να έρθεις στη Μαδρίτη, δεν παραιτούμαι, Χοσεφίνα. Σας αγκαλιάζει και σας αγαπά
ΦερναντοΧοσεφινα Μανολιγιο, ΧοσεφιναΜιγελ και ΜΙΓΕΛ.
OBRAS COMPLETAS, Poesía/Prosa/Teatro/Correspondencia, Espasa, 2010
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου