Αγκυροβολημένη, της Ελβίρα Σάστρε

 (Μεταφρ.: Nathalie)

Δεν είναι το κρύο,

μήτε η βροχή,

μήτε ο χειμώνας που κρέμεται απ'το παράθυρο,

μήτε οι έρημοι δρόμοι,

μήτε ο αέρας που σαρώνει ό,τι απομένει από μένα

ένα οποιοδήποτε πρωινό.

Δεν είναι αυτή η εξαρθρωμένη πόλη,

μήτε μια άκαιρη κραυγή

δεν είναι ότι η μοναξιά με αναγκάζει να σε επιθυμώ

και να μην ξέρω τι να κάνω με αυτά τα άδεια χέρια,

με αυτό το σύννεφο που απειλεί την πόρτα μου.

Δεν είναι πως φοβάμαι ότι χάνεται ο ορίζοντάς μου,

ότι συρρικνώνομαι σε άλλο σώμα

ανίκανη να είμαι ο ωκεανός μου,

να σε χάνω για λίγα λεπτά

και να με βρίσκω μέσα σε αυτά.

Έτσι απλά,

ο καθρέφτης,

η σιωπή,

το άδειο κρεβάτι.

Η

ερώτηση

που

είναι

μόνο

ερώτηση.

Πηγή