Καλά, όμορφα είναι τα πουλιά, του Ρομπέρτο Μπολάνιο

(Μετάφρ.: Nathalie)

Καλά, όμορφα είναι τα πουλιά που στις δώδεκα τη νύχτα τραγουδούν
σε εγκατελειμμένα λεωφορεία
και όμορφο το μικρό φως από κάποιο μπαρ
για να λες εσύ πως είσαι 18 χρονών, για να σκοντάφτω
εγώ με τη μασκαρεμένη αγαλλίαση του Μάγου Μαντράκε*
για να ακούω τις ιστορίες σου για δέντρα και ποδήλατα
όλα στις φλόγες η γειτονιά` να ξέρω ότι ζεις
με ένα νεαρό ποιητή, στο σκληρό του κρεβάτι, ανάμεσα στα μπράτσα του
που τους έχει κάνει τατουάζ ο θάνατος, και τότε κάτω από ποιό τραγούδι
μπορώ να σε αγαπήσω, κάτω από ποιό φως μπορώ να περάσω τα δάχτυλά μου
από τα χείλη σου, σε ποιά γη να κυλιστώ γυμνός μαζί σου και
να σου κάνω έρωτα

ναι εγώ ξέρω
ότι θα μείνεις να με κοιτάς σας να ήμουν ο άνεμος
ή σαν να έβρεχε
πάνω στους ζωολογικούς κήπους, πάνω στα λουλούδια, πάνω στις σιδερένιες
καρέκλες, πάνω στα μυαλά μας σχεδόν διατεταγμένα
αν εγώ ξέρω
πως θα φύγεις δαγκώνοντας τα χείλη σου
κοιτώντας το σώμα σου να αντικατοπτρίζεται στις βιτρίνες, πιο μόνη
από την Ιωάννα της Λωραίνης
κορίτσι με μαύρα μαλλιά, ιστορίες με κεραυνόπληκτα αγόρια
κορίτσι με μαλακό στόμα, τον καπνό των τσιγάρων μας, να ξεχειλίζει τη 
νύχτα της τρυφερότητάς σου.


*Mandrake the Magician: σειρά κόμικ του Lee Falk

Reinventar el amor y otros poemas, 1976

Πηγή