Αλληλογραφία υπό, του Μάριο Σαντιάγο Παπασκιάρο

(Μετάφρ.: Nathalie)

H θάλασσα αγγίζει τα κορμιά μας
για να νιώσει το δικό της κορμί
Το ίδιο στο βραχώδες Μανσανίγιο
όπως στο Neviot / κοραλλιογενές νησί της ερήμου
Εμείς επιστρέφουμε το χαμόγελό της από αλάτι
σχεδιάζοντας τα ονόματά μας και τις λαχτάρες μας
στο καβούκι των καβουριών
που μοιάζουν να ψάχνουν παλιά ξύλινα πόδια που έχει καταπιεί η άμμος
Η θάλασσα σηκώνεται ανάποδα
& μας τραγουδά / στη γλώσσα την πιο γυμνή & συναφή στο άγγιγμά μας
Το λιμάνι Βεντρές Βίγιε βρυχάται σαν τόνος μαινόμενος στα μάτια μας
Ο Μπέρναρντ πιάνει 1 από τα σκουλαρίκια πράσινο φθόριο στα καρφωμένα από 1 σκατζόχοιρο μαλλιά
Οι υπόλοιποι ψαράδες του Saint Joan Fetiche II
απ' τις γαρίδες τους με τον τρόπο τους εκμυστηρεύονται
με αυτό μαζί και η θάλασσά τους, που τους κινηματογραφεί σταθερά
Εδώ όπου εκείνοι λύνουν το νευρικό τους παντελόνι
& τα χείλη τους δε σταματούν να ωρύονται
όταν βλέπουν μέχρι και τις κυνάγχες του Βράχου του Γιβραλτάρ
να κινούνται σαν ζάρια ή ασημένια ψάρια
στη σκιά των ποτηριών τους των γεμάτων ρούμι.


Πηγή