Σημειώσεις για το ξανασμίξιμο, της Αντόνια Τόρρες

(Μετάφρ.: Nathalie)

I
Το πρόσωπό σου που διακρίνεται στο παράθυρο
(στο βάθος μια χαράδρα του Βαλπαραΐσο)
είναι μια κίνηση ρομαντισμού
εδώ στη Βαλβίδια ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος.
Ο αέρας είναι ένας στις δυο πόλεις
και με τη σκουριασμένη σου γενειάδα,
το θαλασσινό αεράκι ίσως,
είναι η πιο όμορφη περίοδος φθινοπωρινού κλαδέματος στην οποία έχω παρεβρεθεί.
 
II
Όπως είναι βράδυ Κυριακής
ανάμεσα στον καφέ και τα βιβλία του πάντοτε
ένα αεράκι που φέρνει τραγούδια παχύρρευστα
(ένα λογοτεχνικό αεράκι, σίγουρα) τα αναταράζει όλα.
Η παλιά μνήμη απορρυθμίζει
τις αναμνήσεις σου και τις δικές μου` λίγη νοσταλγία,
ένα κοκτέιλ άψογο. 

III
Η πλατεία είναι μια φωτογραφία
(η εφεύρεση του πραγματικού)
η αποβίβαση στην πόλη- λιμάνι των συναντήσεων
ο άνθρωπος- μόλος στον οποίο πραγματοποιώ
το ανέβασμα στη σκηνή των μεταφορών αυτών
που φαντάζομαι στα ταξίδια μου (φανταστικά κι αυτά),
κάποια σχήματα μιας πολυσυζητημένης ρητορικής
(όπως τα παγκάκια στο μόλο)
που προβάρω στα όνειρά μου μέχρι να αποκάμω
η ανησυχία να ελλιμενίσω εντός σου
να ρίξω άγκυρα, πρώτα, στην απογοήτευσή σου
κι εκεί
στο κέντρο,
πάλι,
να ξαναδημιουργήσω στην υλικότητα της αγκαλιάς
τον τόπο του ποιήματος.


Las estaciones aéreas (Valdivia, Barba de Palo, 1999) 

Πηγή