6 γράμματα του Ρομπέρτο Μπολάνιο στον Χουάν Πάσκο: Γράμμα τέταρτο

 (Μετάφραση: Nathalie)

Γράμμα πρώτο
Γράμμα δεύτερο
Γράμμα τρίτο

Γράμμα τέταρτο

ΑΓΑΠΗΤΕ ΧΟΥΑΝ

Έφτασαν δύο πακέτα από USA γεμάτα με το περιοδικό Υπό και στίχους του Παντσίτο και της Βερόνικα. Well. Πάει καιρός πια που γνωρίζω το περιοδικό κι ακόμη, ενίοτε, αναρωτιέμαι αν το έκαναν οι υπό ή οι χειρότεροι εχθροί τους. Βέβαια, συγκρίνοντάς το με αυτό του Πάντσο και της Βερόνικα, φαίνεται απίστευτης ποιότητας, αλλά ειλικρινά δεν παύει να είναι μια πολύ μέτρια μαλακιούλα, μια κίνηση ίσως, κάποιου είδους εξαναγκασμένο χαμόγελο. Στην πραγματικότητα το πρωινό είναι πολύ άσχημο (όχι, πολύ άσχημο όχι: κρύο) και η θέση μου μπροστά σε οποιοδήποτε κείμενο είναι "πυροβολώ για να σκοτώσω". Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Η Triana και ο Charle Parker επικοινωνούσαν μαζί μου μέσω τηλεπαθητικών εικονογραμμάτων (βλ. Burroughs, Naked Lunch), δηλαδή: ελάφια να τσιμπολογούν τη φωτογραφία του Charles Baudelaire που έχω κολλημένη στον τοίχο, λόφοι μόνιμης ομίχλης, ορθάνοιχτα χείλη σε μια γλώσσα από κρύσταλλα- νύχτες άγρυπνες να φαντασιώνομαι ερωμένες, πόδια, ψιθύρους στην ωραία και γλυκιά Κόκκινη Μπαρσελόνα: όπου οποιαδήποτε διαδικασία γραφής τώρα, συνεπάγεται ένα μίνιμουμ συνειδητής ρήξης (η γραφή- τατουάζ), οι εικόνες που "σκίζονται" από κάτω προς τα πάνω ή πλαγίως, ενώ ανεβαίνουν σε ελεύθερη πτώση, σαν αστροναύτης σε κατάσταση έλλειψης βαρύτητας, στο σημείο (η ακίνητη καμπύλη) όπου μπερδεύονται οι ώρες, και κάθε επανάληψη είναι πολύ πολύ γλυκιά, είναι Κλασικό Θέατρο και όχι καρικατούρα. Ο έρωτας είναι ερωτικός, έλεγε ο Eric Clapton σε ένα τραγούδι.

Κοίτα, τα βιβλιαράκια σου είναι σκατά, ίσως το Calypso επίσης, αλλά το γράμμα σου είναι ζωντανό, νωχελικά ζωντανό, μα ζωντανό. Γράψε μου κι άλλο. Μη χρονοτριβείς με φαντάσματα. Και στείλε μου το βιβλίο του Εφραΐν μόλις το τελειώσεις, θα μου άρεσε να γράψω μια κριτική γι' αυτόν.

Οι μέρες μου τρελαίνονται ανάμεσα σε μια φτώχεια νομισματική και σ' έναν πλούτο πνευματικό- σεξουαλικό, για να πεθάνουν στο τέλος στα γέλια. Ήμουν ενάμιση μήνα άρρωστος με βρογχίτιδα, αλλά δεν έπεσα στο κρεβάτι. Αντιθέτως, δούλεψα σκληρά γράφοντας και κερδίζοντας σκληρά το "ψωμάκι μου",  υψηλή ποίηση τούτα, διάφανη και θορυβώδης επίσης.

Φιλιά-αγκαλιές-παλαμάκια για το Ρικάρντο. Η Κάρλα ακόμη στις USA; Χαιρετισμούς στο φίλο μου και στους τζάμπα εχθρούς μου. Ρ.

Μπαρσελόνα, αρχές του Απρίλη, 1978

Πηγή