Όνειρο, του Αντόνιο Ματσάδο

(μετάφρ.: nathalie)

Κομματιασμένο το σύννεφο` το ουράνιο τόξο
λάμποντας ήδη στον ουρανό
κι ένας φανός βροχής
και ήλιου ο αναμεμειγμένος αγρός.
Ξύπνησα. Ποιός αναστατώνει
τα μαγικά κρύσταλλα του ονείρου μου;
Η καρδιά μου παλλόταν
άτονη και διάχυτη.
...Ο ανθισμένος λεμονεώνας
ο κυπαρισσώνας του περιβολιού,
το πράσινο λιβάδι, ο ήλιος, το νερό, η ίριδα!
το νερό στα μαλλιά σου!...
Κι όλα στη μνήμη χάνονταν
σαν μια σαπουνόφουσκα στον αέρα.


Πηγή