Τρία ποιήματα του Ρομπέρτο Μπολάνιο για τη Μπαρσελόνα

(μετάφρ.: nathalie)

Τώρα περιφέρεσαι μόνος στις αποβάθρες

της Μπαρσελόνα.

Καπνίζεις ένα μαύρο τσιγάρο και για

μια στιγμή πιστεύεις πως θα ήταν καλό

να έβρεχε.

Λεφτά δε σου παραχωρούν οι θεοί

μα παράξενες ιδιοτροπίες, ναι

Κοίτα ψηλά:

βρέχει.

           
            ~~~

Είναι νύχτα και βρίσκομαι στην άνω περιοχή
της Μπαρσελόνα κι έχω ήδη πιει 
πάνω από τρεις καφέδες με γάλα
με τη συνοδεία κόσμου που δεν
γνωρίζω και κάτω από ένα φεγγάρι που μερικές φορές
μου φαίνεται τόσο άθλιο κι άλλες
τόσο μόνο και ίσως να μην είναι
ούτε το ένα πράγμα ούτε το άλλο κι εγώ
να μην έχω πιει καφέ μα κονιάκ και κονιάκ
και κονιάκ σ' ένα εστιατόριο από γυαλί
στην άνω περιοχή κι ο κόσμος που
πίστεψα πως συνόδευα στην πραγματικότητα
δεν υπάρχει ή είναι πρόσωπα που διακρίνονται
στο διπλανό τραπέζι από μένα
όπου είμαι μόνος και μεθυσμένος
σπαταλώντας τα λεφτά μου σε κάποιο από τα όρια
του άγνωστου πανεπιστημίου.

                      ~~~


Στην πραγματικότητα αυτός που φοβάται περισσότερο είμαι εγώ
αν και δεν είναι εμφανές Στο σούρουπο
της Μπαρσελόνα Ένα ή δύο ή τρία μπουκάλια
μαύρης μπύρας Η όμορφη Έντνα τόσο μακριά
Οι φάροι σαρώνουν τρεις φορές την πόλη
Αυτή τη φανταστική πόλη Μια δυο τρεις φορές
είπε η Έντνα Υποδεικνύοντας μια μυστηριώδη ώρα
για ύπνο Δίχως άλλες συναντήσεις
Μια για πάντα

La universidad desconocida, Anagrama, Barcelona 2007 

Πηγή