Ναυτικό Lied, του Άλβαρο Μούτις

(Μετάφρ.: Nathalie)

Ήρθα να σε καλέσω
στις κρημνώδεις ακτές.

Πέταξα το όνομά σου

και η θάλασσα μόνο μου απάντησε

από το ακαριαίο κι αδηφάγο γάλα

των αφρών της.

Την επαναλαμβανόμενη αταξία

των νερών διασχίζει τ'όνομά σου
σαν ένα ψάρι που σπαρταρά και δραπετεύει
προς την πιο τεράστια απομάκρυνση.

Προς έναν ορίζοντα
σκιάς και μέντας,
ταξιδεύει τ'όνομά σου
στριφογυρίζοντας στη θάλασσα του καλοκαιριού.
Με τη νύχτα που φτάνει
επιστρέφουν η μοναξιά και η συνοδεία της
από νεκρώσιμα όνειρα.

Πηγή