Διήγημα για να διαβάσεις γυμνός, της Σόνια Μπετανκόρτ

(Μετάφρ.: Nathalie)

Αγαπώ τη μάγισσα του διηγήματος αυτού
τη μπερδεμένη σύζυγο που εξαπλώνει δηλητήριο
στα υπνοδωμάτια των ονείρων
αγαπώ τη γάτα της την υπόγεια
με τη βρώμικη ουρά της
με τα μουστάκια της τα λεπτά σαν αστραπές
με τα αιχμηρά της δόντια
αγαπώ τον κανόνα της να είναι αδιάφορη 
να σιγοκλαίει πάνω στο κρύο μαξιλάρι
και να φεύγει για ταξίδι με μάτια γυάλινα
αγαπώ τη σκοτεινιά στο ζεστό της πόδι ζώου

αγαπώ την πυρετώδη γυναίκα σαρδέλα 
αυτή που τηγανίζει το χρόνο στις αγορές 
αυτή που κολυμπά στη μπανιέρα με την καρδιά πληγωμένη
πασπαλισμένη με καρύδια και σαύρες
αυτή του εμβρύου στο μπουκάλι της κολόνιας
αυτή με τις φουσκωμένες από τη βροχή μπότες 
την αδύναμη και γαλήνια γυναίκα
που διασχίζει τους μεντεσέδες του σπιτιού
και μπερδεύεται με τη σκόνη
και κανείς δεν τη βλέπει αλλά έχει ένα σκύλο που την κοιτά
από το βαθούλωμα του συμπλοκοποιημένου ματιού της 
και την καταλαβαίνει

αγαπώ τη γυναίκα πυραμίδα το κορίτσι σε αντίθεση με όλα
την ισορροπίστρια του γελοίου
αυτή με το φόβο να περπατήσει και να την κοιτάξουν
αυτή με το φόβο να ζητήσει μια φρατζόλα ψωμί και να την κοιτάξουν
και να τρέχει μέχρι το σπίτι μπροστά απ' τον καθρέφτη και να κοιτιέται 
γυμνή χωρίς σπασμένη επιφάνεια και χρυσαφένια σαν ένα μωρό 

αγαπώ τη γυναίκα ταξίδι
αυτή που αντιμετωπίζει πεπεισμένη από αυτό που σκέφτεται
αγαπώ την παραβάτρια των ουσιών και μιζεριών και κανόνων και νορμών  
την δημιουργό τζαζ ημερολογίου
αυτή που πίνει και καπνίζει και καπνίζει και πίνει
και πέφτει στην πρωτοτυπία του να είναι πιο μόνη από καμιά 

αγαπώ τη γυναίκα κλειδαριά
αυτή που αφήνει να εισέλθει 
αυτή που είναι πέταλο του πρώτου λαχνού
που μασούσε ένα αστέρι τούτη τη μέρα
αυτή που είναι παντομίμα του σύννεφου 
αυτή που είναι ανεμομυλάκι του αέρα 
που ταράζει το καπρίτσιο
και πέφτει
και ξαναπέφτει πάνω στην πτώση
και πέφτει
και δεν προσποιείται πως όταν πέφτει
στην πραγματικότητα ξαπλώνει
πάνω σε μια μεγάλη κλίνη από ζωγραφισμένα περιστέρια 

Πηγή