Το μέλλον, του Χούλιο Κορτάσαρ

(Μετάφρ.: Nathalie)

Το γνωρίζω πολύ καλά πως δεν θα είσαι.
Δεν θα είσαι στο δρόμο,
στον ψίθυρο που αναβλύζει
από τους φανοστάτες τη νύχτα
ούτε στην κίνηση του να επιλέξεις το μενού,
ούτε στο χαμόγελο που ανακουφίζει

τον κόσμο στα γεμάτα μετρό,

ούτε στα δανεισμένα βιβλία

ούτε στο τα λέμε αύριο.

Δεν θα είσαι στα όνειρά μου,
στον αρχικό προορισμό
των λέξεών μου,
ούτε θα είσαι σε ένα τηλεφωνικό αριθμό
ή στο χρώμα ενός ζευγαριού γαντιών
ή μιας μπλούζας.
Θα εξοργιστώ αγάπη μου,

χωρίς να είναι εξαιτίας σου,

και θα αγοράσω γλυκά

αλλά όχι για σένα,

θα σταματήσω στη γωνία

σε αυτήν που δεν θα έρθεις,

και θα πω τις λέξεις που λέγονται

και θα φάω τα πράγματα που τρώγονται

και θα ονειρευτώ τα πράγματα που ονειρεύονται

και το γνωρίζω πολύ καλά πως δεν θα είσαι,

ούτε εδώ μέσα, στη φυλακή

όπου ακόμη σε συγκρατώ

ούτε εκεί έξω, σε αυτό το ποτάμι από δρόμους

και γέφυρες.

Δεν θα είσαι καθόλου,

δεν θα είσαι ούτε ανάμνηση,

κι όταν θα σε σκέφτομαι

θα σκέφτομαι μια ιδέα

που θα προσπαθεί βαρύθυμα
να θυμηθεί εσένα.

Salvo el crepúsculo, 1984
Πηγή