(μετάφρ.: nathalie)
Είμαι κουρασμένος και δεν είναι από, καπνίζω σχεδόν 3 στριφτά τη βδομάδα, δίνω περισσότερα ευχαριστώ απ' ότι ζητώ συγγνώμη, το ίδιο μου κάνει ο χρόνος που έχουμε (είτε είναι κλίμα είτε απόσταση), διατηρώ σε αλκοόλ τα συναισθήματα, τη θάλασσα ως μεταφορά, και τα πρόσωπα για στιγμές.
Κάποιος μίλησε για τ' αυτιά μου και είπε "διαταραχή ύπνου". αλλά ο ύπνος μου δεν είναι μια διαταραχή, και κάθε μέρα ξυπνάω με χανγκόβερ αλλά στο τρίτο τι σου συμβαίνει βάζω ένα καλιμότσο* και τότε όλα μου περνούν.
Η αγάπη μου δεν είναι δικιά μου, τα πρόσωπα ακόμη λιγότερο, και το μόνο που έχω είναι το ξένο χαμόγελο στην ίδια την ανάμνηση, οι λεπτομέρειες του γιγάντιου κόσμου που απαιτεί από εμένα καλύτερα αντί για περισσότερα.
Δεν έχω μέρες ελεύθερες αλλά νιώθω ελεύθερος κάθε μέρα, σκλάβος του να διαλέγω μια ζωή και να επιταχύνω, μερικές φορές θα σκότωνα για μια μέρα χωρίς τίποτα με κανέναν, μα ύστερα σκέφτομαι όλους αυτούς που βάζουν τα θεμέλια ώστε εγώ να χορεύω και δεν μπορώ γιατί δεν θέλω να σταματήσω.
*καλιμότσο: κόκκινο κρασί με κόκα κόλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου