(μετάφρ.: nathalie)
Ήμασταν οι εκλεκτοί του ήλιου
και δεν το αντιληφθήκαμε
ήμασταν οι εκλεκτοί του πιο ψηλού άστρου
και δεν ξέραμε ν' απαντήσουμε στο δώρο του
Αγωνία ανικανότητας
το νερό μας αγαπούσε
οι ζούγκλες ήταν δικές μας
η έκσταση ήταν ο δικός μας καθαυτό χώρος
η ματιά σου ήταν το σύμπαν πρόσωπο με πρόσωπο
η ομορφιά σου ήταν ο ήχος της χαραυγής
η αγαπημένη από τα δέντρα άνοιξη
Τώρα είμαστε μια μεταδοτική θλίψη
ένας θάνατος πρόωρος
η ψυχή που δεν ξέρει σε ποιο μέρος βρίσκεται
ο χειμώνας στα κόκκαλα δίχως μια αστραπή
κι όλα αυτά επειδή εσύ δεν ήξερες αυτό τι είναι η αιωνιότητα
ούτε κατάλαβες την ψυχή της ψυχής μου στο πλοίο της από σκοτάδια
στο θρόνο της από πληγωμένο αετό του απείρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου