Quand vous serais bien vieille, του Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν

(μετάφρ.: nathalie)

“…σεβαστείτε τα φυτά
 και τα κορμιά όπου ξεκουράζεται η επιθυμία
του απέραντου φόβου κάθε λησμονιάς."
MΒM

Όταν θα είσαι πολύ γριά
κι εγώ θα έχω πεθάνει
θ' ανακαλύψεις ένα βράδυ τις ιδιαίτερες
ώρες
το άρωμα των ήλιων που δύουν
το βαθύ σκοτάδι του αέρα
που έχει νυχτώσει στους δρόμους χωρίς επιστροφή

θα περιπλανηθείς αιώνια σε αναζήτηση του καθρέφτη
που ανταποδίδει ευτυχισμένες στιγμές
-του γαλάζιου η θάλασσα
στη σάρκα μας ήλιος κι επιθυμία-

μπρος στο θάνατο του χρόνου στο κρύσταλλο
θα ακούσεις τις μουσικές που μας νάρκωσαν
τους καθημερινούς ήχους που μας αναβίωναν
διολισθήσεις
νερών σαπουνιού προς χάσματα
φρικτά

κουτιά μουσικής εγκεφαλικές καρτ- ποστάλ
και στο σταθερό καθρέφτη το σημείο της ζωής μας
με λευκές οδοντοστοιχίες και μαυρισμένα δέρματα
νέοι αρχαίοι ευτυχισμένοι ανίκητοι

άλλο μην αφήσεις να σκοτεινιάσουν τα μάτια σου
και ο καθρέφτης να σβήσει την πραγματικότητά του και την επιθυμία σου
γιατί θα σ' έβλεπες γριά κι έρημη
με τα μάτια κοιμισμένα από την αγωνία
ο άνεμος
που παίρνει τα φύλλα ενός τρομακτικού φθινοπώρου
όταν θα είσαι πολύ γριά
κι εγώ θα έχω πεθάνει
σπάσε καθρέφτες πορτρέτα αναμνήσεις
βάλε κιλότα χορεύτριας ακάνθινο στεφάνι
βγες γυμνή στο μπαλκόνι και κατούρησε τον κόσμο
πριν σε τουφεκίσουν τα κλειστά παράθυρα.

A la sombra de las muchachas sin flor, 1973

Πηγή