Διάβημα, του Ρόκε Δάλτον

μετάφρ.: Nathalie

Στο όνομα αυτών που πλένουν ξένα ρούχα

(και αποβάλλουν με τη λευκότητα την ξένη βρόμα).

Στο όνομα αυτών που προσέχουν ξένα παιδιά

(και πουλούν την εργατική τους δύναμη

με τη μορφή μητρικής αγάπης και ταπεινώσεων).

Στο όνομα αυτών που ζουν σε ξένο σπίτι

(που δεν είναι πια στοργική κοιλιά, αλλά ένας τάφος ή μια φυλακή).

Στο όνομα αυτών που τρώνε ξένα κομμάτια ψωμί

(και τα μασούν ακόμη με αίσθημα ληστή).

Στο όνομα αυτών που ζουν σε μια ξένη χώρα

(τα σπίτια και τα εργοστάσια και τα καταστήματα

και οι δρόμοι και οι πόλεις και τα χωριά

και τα ποτάμια και οι λίμνες και τα ηφαίστεια και τα βουνά

είναι πάντα των άλλων

και γι’αυτό βρίσκονται εκεί η αστυνομία και η χωροφυλακή

φυλάσσοντάς τα απέναντι σε εμάς).

Στο όνομα αυτών που το μόνο που έχουν

Είναι πείνα εκμετάλλευση αρρώστιες

δίψα για δικαιοσύνη και νερό

διώξεις καταδίκες

μοναξιά εγκατάλειψη καταπίεση θάνατος.

Εγώ κατηγορώ την ιδιωτική περιουσία

που μας αποστερεί από τα πάντα.

Poemas para vivir pensándolo bien