Πέμπτη 7 Μαρτίου 2019

Για νεαρούς (Άραβες) εραστές (της Αραβικής Άνοιξης)*, της Jehan Bseiso

(μετάφρ.: nathalie)



Πέρασα τη νύχτα διαβάζοντας γράμματα εραστών πίσω από κάγκελα, που είχαν μετατραπεί σε δημοσιεύσεις κοινωνικών δικτύων.

Μια γυναίκα ήταν ευτυχισμένη που έμαθε (στα σίγουρα) ότι ο άντρας της ήταν στη φυλακή, γιατί μπορούσε ακόμα να τον επισκεφθεί, γιατί

δεν τον είχαν εξαφανίσει ή σκοτώσει (ακόμα).

Μια άλλη περιμένει νέα τα τελευταία πέντε χρόνια και τίποτα, ούτε καν μια κάρτα, ένα ζευγάρι κάλτσες, ένα σημάδι ζωής.

(Στο παράλληλο σύμπαν, όπου ζούμε εμείς, έχεις 3G δεδομένα, και πάλι σε ικετεύω ν' ανοίξεις την κάμερά σου, γιατί δεν έχω δει το πρόσωπό σου για μήνες)

Το facebook θέλει να σου υπενθυμίσει ότι πριν έξι χρόνια σήμερα ήσουν στη Δαμασκό, να κρατάς την κάμερά σου με την ελπίδα που μια νεαρή μητέρα σφιχταγκαλιάζει ένα νέο μωρό.

Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που γελάσαμε από μέσαμέσα μας.

Δεν ήταν να το πάμε έτσι.

Οι crowdfunding καμπάνιες για ταξίδια στη βάρκα του θανάτου προκειμένου να "βοηθήσουμε τον Ιγιάντ να πάει από τη Χομς στη Γερμανία" μου θυμίζουν τι είναι αληθινή αγάπη.

*Ο τίτλος ανακαλεί και αντιστρέφει το δυτικό βλέμμα.


Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου