Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Έχουμε χρόνο, του Σούσο Σουντόν

(μετάφρ.: nathalie)
Έχουμε χρόνο.
Έχουμε πυγολαμπίδες κάτω απ' το δέρμα,
ένα φανάρι στο στήθος
                      να φωτίζει το δρόμο
τρία νέα φεγγάρια στην ποινή
και λεπτά φυλαγμένα στο συρτάρι
                  για να ξοδέψουμε αυτή τη στιγμή.

Δεν είναι αργά,
έχουμε νύχτες μπροστά μας
και πρωινά με βουνά γι' ανέβασμα,
έχουμε την ίδια κούραση
                αυτού που ρισκάρει τον πόλεμο
για να βρει μια λεκάνη
             από βάναυσα τσουνάμια
                          την ώρα του μεσημεριανού ύπνου.
Δεν είναι αργά
και γι' αυτό ξυπνάμε πρωτύτερα.
Έχουμε χώρο,
δεν καταλαμβάνουμε πάνω απ' όλο το κενό
                         που δεν ανήκει ούτε στον άνεμο,
επεκτεινόμαστε αθόρυβοι,
εκκενώνοντας κάθε γωνιά που κατακτούμε.
Έχουμε χρόνο,
έχουμε όλες τις υποσχέσεις
              φιμωμένες στο υπόγειο
κι έναν αιώνιο εσωτερικό συμβιβασμό
                        με μια θρεπτική σιωπή των πράξεων.

Έχουμε τόσα για ν' αγωνιστούμε
που έχουμε αποσυναρμολογήσει πια τα τουφέκια
          για να κάνουμε γλυπτά ειρήνης,
έχουμε πετάξει στο φαράγγι τις σφαίρες
και πάρει τα όπλα
που η φύση μας δάνεισε.
Έχουμε ώρες, μέρες κι εβδομάδες
               μπροστά μας
και γι' αυτό έχουμε ήδη αρχίσει
           να ξεχορτατιάζουμε το λιβάδι του παρελθόντος,
καίμε τα έπιπλα,
εκριζώνοντάς μας από τη γειτονιά,
αποκολλόμαστε απ' τον πλακούντα,
ανοίγοντας καλά τα μάτια και τα πόδια
                     για να υποδεχτούμε τη ζέστη και το πλάγιασμα του ήλιου,
δίχως κέλυφος,
                   θρέφοντας τις χαρές με πόνο.

Έχουμε πληθώρα φωτογραφίες να μη βγάλουμε,
γι' αυτό δεν ποζάρουμε χωρίς να θέλουμε όταν δεν τυχαίνει.
Μαθαίνουμε να ξεχνάμε το άχρηστο,
θυμόμαστε για να μαθαίνουμε την ουσία,
        επιθυμώντας ν' ανάψουμε το φυτίλι
για ν' αποψιλώσουμε το δάσος από υλικό κενό
και να ισοπεδώσουμε την αποθήκη με τα διακοσμητικά βαρίδια.
Έχουμε την ανάγκη να μην έχουμε ανάγκη
         περισσότερα απ' όσα ήδη έχουμε,
έχουμε βαλθεί να επεξεργαστούμε το τώρα
για να έχουμε περισσότερο έπειτα.

Έχουμε απαλλαχθεί πια απ' τις μεταμφιέσεις,
δεν έχουμε όνομα ούτε μητρώο
ούτε σημαία ούτε κανόνες ούτε συμβόλαια
έχουμε ξεριζώσει τις ιδεολογίες
          για να φυτεύσουμε σπόρους απλότητας
και να τους δωρίσουμε με τη φυσικότητα
                                                 του νερού της βροχής.

Έχουμε χρόνο να σταματήσουμε για να ξεκουραστούμε,
γι' αυτό δεν θα το κάνουμε ακόμα.
Έχουμε όλο το χρόνο
         οπότε ας ξεκινήσουμε πια.

 
Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου