Του αντίο, του Χάιμε Σαμπίνες

(μετάφρ.: nathalie)

Δε λέγεται.
Απευθύνεται στα μάτια μας,
στα χέρια μας, τρέμει, αντιστέκεται.
Λες πως περιμένεις -περιμένεις- έκτοτε,
και ξέρεις πως το αντίο είναι άχρηστο και θλιβερό.

Πηγή