Βραδυκίνητα χρυσάνθεμα ατενίζουν μια γιορτή από φως, του Ροδρίγο Γκαρρίδο

(μετάφρ.: nathalie)

Κι έπειτα από κάθε πολιτισμό που κατοικεί σ' αυτές τις γαίες
το επίπεδο των πόλεων ανεβαίνει.

Το κατώφλι του 21ου αιώνα ανέρχεται πια
ως τις ίδιες τις πόρτες του Πλούτωνα.

Τα δικά μας τσιμέντα εδράζονται
στο σκορωφαγωμένο σχέδιο μιας ουδέτερης κοινωνίας.

Πού πάμε τόσο βιαστικά
αν ποτέ δεν μπορέσαμε να συμφιλιώσουμε το όνειρο;

Όταν εδώ δεν θα μπορεί κανείς πια να ζήσει
θα εισβάλλουμε στο χώρο με τις δικές μας καταθλίψες.

Στεναχωριέμαι σκεπτόμενος ότι ποτέ κανείς δεν είχε κάποιο σχέδιο.

Από τι δραπετεύουμε.

Γιατί αυτή η θηριώδης απόπειρα
να θάψουμε
τόσο γρήγορα
κάθε μοναδικό σπασμό της καρδιάς.

Πηγή