Θα χρειαστούμε τη βροχή, του Εσκάνταρ Αλχέετ

(μετάφρ.: nathalie)

Θα χρειαστούμε τη βροχή

για να’ ναι όλα δυσφορία

και για να γεμίσει εμπόδια η αγέλη,

για να βραχούμε με αλήθεια

και ώσπου στην αστυνομία

να γεμίσει τις διαρροές τους η ντροπή

και η ψυχή

και θα χρειαστεί για να έρθουν

στον καταρρακτώδη δημόσιο λόγο

η πολυτέλεια και τα προνόμια

αυτών που ναι έχουν πολλά να χάσουν

και να μουσκευτούν με πότισμα οι φόβοι

αυτών που, ηττημένοι ήδη, μόνο να κερδίσουν τους απομένει,

θα χρειαστεί η βροχή

της κάθε Παρασκευής

να αμαυρώνει αυτή την πόλη

που στριφογυρίζει ανάμεσα σε σκαλωσιές

για να καθαρίσει τον αμετάκλητο εμετό

προσώπων που περπατούν με το κεφάλι κάτω,

θα χρειαστεί

η βροχή που θα’ ρθει να μας καταβρέξει

για να μην ξεχάσουμε

πως ποτέ δεν υπήρξε εκείνο το θαύμα

των άρτων και των ιχθύων: αυτοί που θέλησαν να καταφέρουν κάτι

έπρεπε να κηλιδωθούν ως το λαιμό

και να τραβήξουν κουπί ανάμεσα στη λάσπη και το βούρκο,

και να κολυμπήσουν ενάντια σ’ ένα ρεύμα

που φώναζε: ποτέ δεν θα τα καταφέρεις

ποτέ ποτέ

και θα είναι αυτή η βροχή

θα έρθει σαν τυφώνας

ερεθισμένος από πάγο

με τις γροθιές κλειστές

να πλημμυρίσει με την αλμυρή ανάσα του

ο σάπιος γυάλινος τοίχος

απ’ όπου η πραγματικότητα

ήταν απλά ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα.

Θα χρειαστούμε αυτή τη βροχή

κι αυτές που είναι να’ ρθουν

για να κρίνουμε αυτούς που γελούσαν τις αδικίες

αυτών των από πάντα

και ν’ αφήσουμε επιτέλους καθαρούς

τους αμφισβλητροειδείς αυτών που είδαν

να καίγεται σε φλόγες

και να πέφτει στα συντρίμμια

η αξιοπρέπεια των γενναίων.

Θα χρειαστεί αυτή η βροχή

Γιατί είναι εκείνη των δικών μας ματιών

γεμάτων με οργή

και με μίσος

να κλαίνε γιατί αυτός ο σκατόκοσμος

μας πονάει

και δεν έχουμε άλλα όπλα από τις λέξεις μας

κι αυτή τη βροχή από δάκρυα

πυρακτωμένα.

Πηγή